Jeśli potrze­bu­je­cie atrak­cyj­nie wyglą­da­ją­ce­go pudeł­ka na kołach, to naj­now­sze wcie­le­nie mini­va­na Citro­ëna może być dobrą pro­po­zy­cją. Zapra­sza­my na nasz test, któ­re­go boha­te­rem jest Citro­ën C4 Grand Picas­so.

Powiem szcze­rze — nie lubię dużych samo­cho­dów. Do testo­wa­ne­go nowe­go Citro­ëna C4 Grand Picas­so pod­cho­dzi­łem więc nie­co scep­tycz­nie, a auto mia­ło utrud­nio­ne zada­nie, aby mnie ocza­ro­wać. Bo jak tu pałać cie­płym uczu­ciem do jeż­dżą­ce­go kar­to­nu, do któ­re­go docze­pio­no koła? Uro­kli­wy Fiat Mul­ti­pla rzu­ca w moich oczach cień na całą kate­go­rię mini­va­nów, nie­od­wra­cal­nie.

Na szczę­ście nowy Citro­ën C4 Grand Picas­so wyglą­da lepiej niż pierw­sza i pamięt­na Mul­ti­pla. O wie­le lepiej. Cha­rak­te­ry­stycz­ne wąskie świa­tła LED z przo­du, rzu­ca­ją­ce się w oczy — szcze­gól­nie przy ciem­nym lakie­rze — chro­mo­wa­ne listwy two­rzą­ce jed­no­cze­śnie logo na masce, czy two­rzą­ce efekt 3D świa­tła z tyłu spra­wia­ją, że powięk­szo­ne C4 przy­cią­ga wzrok. Bry­ła samo­cho­du wyglą­da cał­kiem zgrab­nie, mimo, iż mówi­my o aucie mogą­cym pomie­ścić w swo­im wnę­trzu aż sie­dem osób — tym cha­rak­te­ry­zu­je się Citro­ën C4 Picas­so w wer­sji Grand.

Po wnę­trzu Citro­ëna C4 Grand Picas­so widać jasno, że jest to auto rodzin­ne. Licz­ne i co waż­ne prze­stron­ne schow­ki, dodat­ko­we luster­ko pano­ra­micz­ne do obser­wo­wa­nia podró­żu­ją­cych na tyl­nej kana­pie, dwa dodat­ko­we i skła­da­ne miej­sca sie­dzą­ce w bagaż­ni­ku, roz­kła­da­ne sto­li­ki dla pasa­że­rów z tyłu — to wszyst­ko spra­wia, że podróż z całą rodzi­ną będzie lżej­sza i przy­jem­niej­sza. Mno­gość miej­sca w środ­ku sied­mo­oso­bo­we­go Citro­ëna osią­gnię­to mię­dzy inny­mi za spra­wą zwięk­szo­ne­go roz­sta­wu osi i zmniej­szo­ne­go zwi­so­wi z przo­du auta.

Kabi­na fran­cu­skie­go mini­va­na jest futu­ry­stycz­na i moc­no naszpi­ko­wa­na elek­tro­ni­ką. Nawet tra­dy­cyj­ne zega­ry zastą­pio­no wiel­kim ekra­nem doty­ko­wym, na któ­rym wygląd wskaź­ni­ków moż­na wybie­rać spo­śród trzech dostęp­nych pro­jek­tów. Bajer, ale prze­kom­bi­no­wa­ny, przez co cier­pi czy­tel­ność i ergo­no­mia. Podob­nie jest z doty­ko­wy­mi przy­ci­ska­mi na desce roz­dziel­czej — dzia­ła­ją, ale nie tak ide­al­nie jak tra­dy­cyj­ne guzi­ki.

Na stan­dar­do­we wypo­sa­że­nie Citro­ëna C4 Grand Picas­so skła­da się m.in. 7‑calowy ekran doty­ko­wy, wspo­mnia­ny 12-calowy wyświe­tlacz na środ­ku deski roz­dziel­czej, kolo­ro­wa kame­ra cofa­nia oraz aktyw­ny tem­po­mat. Za dodat­ko­wą opła­tą pojazd wypo­sa­żyć moż­na np. w fote­le z funk­cją masa­żu oraz pano­ra­micz­ną przed­nią szy­bę o powierzch­ni aż 2 metrów kwa­dra­to­wych, któ­ra nad­cho­dzi nie­ja­ko na dach, zwięk­sza­jąc tym samym widocz­ność i doświe­tla­jąc wnę­trze kabi­ny. Przy manew­rach pomoc­ne są rów­nież duże szy­by bocz­ne oraz wąskie słup­ki.

Mimo gaba­ry­tów mini­va­na, Citro­ën C4 Grand Picas­so pro­wa­dzi się zaska­ku­ją­co lek­ko. Poru­sza­jąc się po zakor­ko­wa­nej War­sza­wie czy poko­nu­jąc kolej­ne cia­sne zakrę­ty mia­łem wra­że­nie, że pro­wa­dzę hatch­bac­ka, a nie sied­mio­oso­bo­wy fur­gon. To spo­ra zale­ta tego samo­cho­du, gdyż zapew­ne będzie on wystę­po­wał w roli pod­sta­wo­we­go auta rodzin­ne­go, użyt­ko­wa­ne­go codzien­nie, głów­nie w mie­ście. Powięk­szo­ne C4 Picas­so spraw­dzi się zatem zarów­no w miej­skiej dżun­gli, jak i w tra­sie.

Nie­ste­ty za minus muszę uznać kształt kie­row­ni­cy — przy­zwy­cza­jo­ny do chwy­tu “za pięt­na­ście trze­cia” mia­łem dziw­ne wra­że­nie, że ster w C4 wymu­sza inne, nie­na­tu­ral­nie wyso­kie trzy­ma­nie rąk. Efekt ten utrzy­my­wał się przez pierw­sze dwa dni, potem zwy­czaj­nie się do tego przy­zwy­cza­iłem.

Tech­no­lo­gicz­nie C4 Grand Picas­so to typo­wy fran­cuz — dobrze zna­ny sil­nik 1.6 HDi, o mocy 115 KM, jest przy spo­koj­nej jeź­dzie oszczęd­ny, choć przy moc­niej­szym dep­nię­ciu w pedał gazu wyda­je z sie­bie mało przy­jem­ne dźwię­ki. Spa­la­nie? Nam po nie­śpiesz­nym prze­je­cha­niu bli­sko 1000 km śred­nia wyszła 6 litrów na set­kę. Skrzy­nia bie­gów dzia­ła popraw­nie, choć do jej pre­cy­zji moż­na by się przy­cze­pić. Zawie­sze­nie zapew­nia kom­fort i dobrze tłu­mi nie­rów­no­ści, choć tak jak się spo­dzie­wa­łem — całe auto jest mięk­kie jak budyń i buja się w zakrę­tach. Nabyw­cy tego mode­lu zapew­ne będą jed­nak wole­li tego typu zestro­je­nie, niż twar­de zawie­sze­nie i coty­go­dnio­we wizy­ty u krę­ga­rza 😉

Pod­su­mo­wu­jąc, to bar­dzo faj­ne auto. Wyglą­da i pro­wa­dzi się dobrze, jedy­ne cze­go się oba­wiam to jego trwa­łość. Cie­kaw jestem, jak tona elek­tro­ni­ki i mate­ria­ły wyko­rzy­sta­ne do wykoń­cze­nia wnę­trza C4 Grand Picas­so będą spra­wo­wa­ły się po 5 czy 10 latach woże­nia rodzi­ny z dora­sta­ją­cy­mi dzie­cia­ka­mi.

Z miło­ści fran­cu­skiej niby dzie­ci nie ma, a jed­nak Citro­ën zro­bił napraw­dę faj­ne auto rodzin­ne. Cha­pe­au bas!

 

 

---

↓ Lajk do dechy! ↓