bWhe­el U8 wzbu­dził zde­cy­do­wa­nie naj­więk­szą sen­sa­cję spo­śród wszyst­kich pojaz­dów, jakie do tej pory testo­wa­li­śmy. Pomi­mo, iż ma sil­nik elek­trycz­ny i roz­pę­dza się tyl­ko do 20 km/h…

Kul­to­wa seria fil­mów “Powrót do przy­szło­ści” prze­wi­dy­wa­ła, że w roku 2015 poja­wią się na Zie­mi lata­ją­ce desko­rol­ki. Nie­ste­ty nadal nie widać ich na uli­cach, dostęp­ne są jed­nak inne, rów­nie efek­tow­ne roz­wią­za­nia. Prze­ko­na­li­śmy się o tym testu­jąc bWhe­el — elek­trycz­ny mono­cykl, któ­ry wywo­łu­je nie­ma­łą sen­sa­cję wśród prze­chod­niów.

Co to jest bWheel?

Zacznij­my od tego, czym w ogó­le jest bWhe­el? Mono­cy­klem elek­trycz­nym, czy­li jak wyja­śnia sam pro­du­cent — naj­now­szej gene­ra­cji pojazd, któ­ry poru­sza się śred­nio czte­ry razy szyb­ciej niż prze­cięt­ny czło­wiek. Mówiąc po ludz­ku? bWhe­el w wiel­kim skró­cie to dmu­cha­ne koło na fel­dze 16″, napę­dza­ne sil­ni­kiem elek­trycz­nym i wypo­sa­żo­ne w żyro­skop. To wła­śnie dzię­ki sta­bi­li­za­cji żyro­sko­po­wej jadąc na bWhe­el’u nie wywi­ja­my orła. Dzia­ła to na tej zasa­dzie co Seagway, któ­re­go być może koja­rzy­cie. Z tą jed­nak róż­ni­cą, że bWhe­el ma tyl­ko jed­no koło i pozba­wio­no go kie­row­ni­cy, a raczej pod­par­cia na ręce.

bWhe­el z zewnątrz pokry­ty jest pla­sti­ko­wą obu­do­wą, któ­ra wystę­pu­je w trzech kolo­rach (czar­ny, bia­ły i żół­ty). Po bokach znaj­du­ją się skła­da­ne, meta­lo­we pod­nóż­ki, na któ­rych sta­wia­my sto­py. W gór­nej czę­ści znaj­dzie­my włącz­nik i gniaz­do do łado­wa­nia, z boku zaś prze­łącz­nik pozwa­la­ją­cy uru­cho­mić oświe­tle­nie oraz Blu­eto­oth.

Gaba­ry­to­wo bWhe­el nie wyda­je się duży — jego kom­pak­to­we roz­mia­ry uła­twia­ją prze­cho­wy­wa­nie go w domu czy zabra­nie w podróż. Nam dwa mode­le bWhe­el U8 bez pro­ble­mu mie­szą się do bagaż­ni­ka Świn­ki, może­my je więc bez pro­ble­mu zabrać na dal­szą wyciecz­kę czy rekre­ację. Znacz­nie więk­szym pro­ble­mem od roz­mia­rów może oka­zać się waga pojaz­du — wyno­si ona ok. 13 kilo­gra­mów, co na krót­ką metę nie jest wyzwa­niem. Gorzej, jeśli do przej­ścia mamy więk­szy kawa­łek dro­gi… wyobraź­cie sobie, że poko­nu­je­cie go z cię­ża­rem zbli­żo­nym do zgrzew­ki wody mine­ral­nej. W ręku nieść będzie cięż­ko, na szczę­ście do mono­cy­kla moż­na doku­pić spe­cjal­ny ple­cak, umoż­li­wia­ją­cy nosze­nie pojaz­du w wygod­niej­szy spo­sób — na ple­cach.

Frajdy trudne początki

Z bWhe­elem jest jak z rowe­rem czy desko­rol­ką — trze­ba nauczyć się na tym jeź­dzić. Począt­ki nie są łatwe, ale jeśli poko­na się znie­chę­ce­nie i obi­te nogi, pierw­sze prze­je­cha­ne samo­dziel­nie metry spra­wia­ją nie­sa­mo­wi­tą rado­chę. Nam nauka zaję­ła kila dobrych godzin, choć ponoć ist­nie­ją osob­ni­ki, któ­re po 30 minu­tach ogar­nia­ją temat. Tak napraw­dę naj­trud­niej­szym ele­men­tem jest rusza­nie — gdy nabie­rze­my pędu, będzie już znacz­nie łatwiej utrzy­mać rów­no­wa­gę dzię­ki żyro­sko­po­wi. W nauce jaz­dy znacz­nie poma­ga załą­czo­ny do pojaz­du pasek, uła­twia­ją­cy utrzy­ma­nie mono­cy­kla w pio­nie pod­czas star­tu czy zatrzy­ma­nia.

Po tygo­dniu jaz­dy nabra­li­śmy już spo­rej wpra­wy, po mie­sią­cu — wyj­ście na bWhe­ela to czy­sta przy­jem­ność. Zna­ko­mi­cie spraw­dza się nie tyl­ko w dojaz­dach na krót­sze dystan­se, ale rów­nież do rekre­acji i wypo­czyn­ku. bWhe­el jeź­dzi bowiem nie tyl­ko po asfal­cie! Traw­nik, leśna ścież­ka, twar­dy pia­sek, nie­rów­na kost­ka bru­ko­wa — żaden pro­blem! Dzię­ki temu, że mamy do czy­nie­nia z dmu­cha­nym kołem z bież­ni­kiem, bWhe­elem wje­dzie­my w zasa­dzie tam, gdzie rowe­rem gór­skim. Pro­ble­mem są duże poprzecz­nie nie­rów­no­ści czy grzą­ski, luź­ny piach.

Jeź­dzi­li­śmy już na czte­rech kołach, na dwóch kołach… ale jaz­da na jed­nym kole to zupeł­nie nowe dozna­nie. Musi­cie zoba­czyć to sami:

bWheel w praktyce

W teście bWhe­ela nie spo­sób nie wspo­mnieć o jed­nej bar­dzo waż­nej rze­czy, o któ­rej nie prze­czy­ta­cie raczej na stro­nie pro­du­cen­ta czy w bro­szur­ce z dany­mi tech­nicz­ny­mi. Mowa o zain­te­re­so­wa­niu, jakie budzi ten nie­ty­po­wy pojazd. Jeź­dzi­li­śmy nim po chod­ni­kach War­sza­wy, gości­li­śmy na tar­gach śnia­da­nio­wych, spo­tach samo­cho­do­wych, moto­cy­klo­wych… i wie­cie co? Wszę­dzie, ale to wszę­dzie bWhe­el wywo­ły­wał sen­sa­cję. Zda­rza­ło się, że ludzi robi­li nam zdję­cia z jadą­ce­go samo­cho­du i auto­bu­su, zatrzy­my­wa­li aby zapy­tać co to za wyna­la­zek. Komen­ta­rzy w sty­lu “faj­ne kół­ko” albo kło­po­czą­cych rodzi­ców pyta­nia dzie­ci “co to za pojazd?” nie spo­sób zli­czyć. Jeśli lubi­cie więc budzić zain­te­re­so­wa­nie i poczuć na sobie wzrok prze­chod­niów niczym kie­row­ca jaskra­wo­zie­lo­ne­go Lam­bor­ghi­ni w wer­sji bez dachu — bWhe­el Wam w tym pomo­że 😉

Jeśli lubisz ano­ni­mo­wość, bWhe­el nie jest dla Cie­bie — przy­cią­ga wię­cej uwa­gi, niż nie­je­den super­sa­mo­chód!

bWhe­el U8 łado­wa­ny jest z tra­dy­cyj­ne­go gniazd­ka elek­trycz­ne­go, do cze­go potrzeb­ny jest załą­cza­ny w zesta­wie zasi­lacz. Zasi­lacz jest cał­kiem spo­rych roz­mia­rów, ale na szczę­ście pra­wie nic nie waży, z powo­dze­niem moż­na go zabrać ze sobą w podróż. Pro­ces peł­ne­go łado­wa­nia aku­mu­la­to­ra Li-Ion trwa real­nie oko­ło 2 godzin. W prak­ty­ce może­my więc wybrać się bWhe­elem do pra­cy czy na uczel­nię i na miej­scu pod­ła­do­wać bate­rię — na powrót będzie goto­wa i zapew­ni mak­sy­mal­ny zasięg.

No wła­śnie — zasięg… Ile on w rze­czy­wi­sto­ści wyno­si? Jak zauwa­ży­li­śmy pod­czas testów, zasięg w dużej mie­rze zale­ży od wagi oso­by jadą­cej na bWhe­el’u. Aku­mu­la­tor wyraź­nie szyb­ciej roz­ła­do­wu­je się przy wyż­szym obcią­że­niu. Spo­ry wpływ na zasięg ma rów­nież ukształ­to­wa­nie tere­nu — jaz­da pod gór­kę będzie zabój­cza dla bate­rii, z kolei zjaz­dy będą ją doła­do­wy­wać. Real­ny zasięg wyno­si 20–30 kilo­me­trów w warun­kach miej­skich, z czę­sty­mi posto­ja­mi i raczej rzad­kim osią­ga­niem pręd­ko­ści mak­sy­mal­nej.

bWhe­el ma trzy cie­ka­we rze­czy, któ­re mogą uroz­ma­icić jego użyt­ko­wa­nie. Pierw­sza to bar­dzo prak­tycz­ne oświe­tle­nie: bia­łe z przo­du i czer­wo­ne z tyłu. Wbu­do­wa­ne lamp­ki sta­ją się nie­oce­nio­ne pod­czas jaz­dy po zmro­ku, przez co sta­je­my się znacz­nie lepiej widocz­ni dla pie­szych czy rowe­rzy­stów. Dru­gi gadżet to Blu­eto­oth, pozwa­la­ją­cy bez­prze­wo­do­wo paro­wać bWhe­el U8 ze smart­fo­nem. Dzię­ki temu moż­na z tele­fo­nu puścić muzy­kę, któ­ra będzie odgry­wa­na przez gło­śnik wbu­do­wa­ny w mono­cykl. Roz­wią­za­nie zna­ko­mi­te, szko­da jed­nak, że kon­struk­to­rzy nie poszli dalej i nie udo­stęp­ni­li apli­ka­cji, któ­ra poka­zy­wa­ła­by para­me­try jak choć­by jego zasięg czy pozo­sta­ły czas łado­wa­nia. Trze­ci uła­twiacz życia to port USB, któ­ry z powo­dze­niem może­my wyko­rzy­stać do pod­ła­do­wa­nia np. tele­fo­nu — wów­czas bWhe­el peł­ni rolę jeż­dżą­ce­go power ban­ku.

bWheel — czy warto?

Nam jaz­da na bWhe­el U8 przy­pa­dła do gustu. Choć szcze­rze, to mało powie­dzia­ne — jeste­śmy nią zachwy­ce­ni! Na elek­trycz­nym mono­cy­klu prze­je­cha­li­śmy już dzie­siąt­ki kilo­me­trów, cał­ko­wi­cie zapo­mi­na­jąc w tym sezo­nie let­nim o rowe­rze. Jaz­da po drob­ne zaku­py, na pocz­tę po odbiór pacz­ki czy pobli­skie­go urzę­du — bWhe­el spraw­dzał się wyśmie­ni­cie w każ­dej sytu­acji. Jest napraw­dę uni­wer­sal­ny i pro­sty w obsłu­dze. O ile nauczy­my się na nim jeź­dzić — to chy­ba jego naj­więk­sza wada. Począt­ku­ją­cym łatwo się znie­chę­cić, a cięż­ko wydać prze­cież bli­sko 3000 zło­tych na coś, co tyl­ko dener­wu­je i obi­ja kost­ki. Uwierz­cie nam jed­nak, zde­cy­do­wa­nie war­to opa­no­wać sztu­kę jaz­dy na bWhe­elu — wów­czas będzie Wam się już wyda­wa­ło to bajecz­nie pro­ste. A wte­dy z powo­dze­niem może­cie scho­wać do sza­fy swo­je rol­ki, hulaj­no­gi i desko­rol­ki, a rower wynieść do piw­ni­cy. bWe­el zastą­pi je wszyst­kie!

dodat­ki na blog

 

---

Dołącz do nas!
Face­bo­ok Insta­gram YouTu­be[wysija_form id=“4”]

↓ Lajk do dechy! ↓